ششمین دوره شورای اسلامی شهر قزوین

 

به گزارش روابط عمومي شوراي اسلامي شهر قزوين و به نقل از نشريه رواق؛ مريم نخستين با بيان اين مطلب و تأکيد بر ضرورت برگزاري يازدهمين همايش شهر و سيماي شهري و ششمين همايش ملي توسعه شهري افزود: شهر هوشمند هنوز به صورت گسترده در ادبيات برنامه ريزي فضايي و شهري، برنامه ريزي نشده اما شايد کامل ترين تعريف شهر هوشمند را بتوان به اين صورت بيان کرد که يک شهر زماني هوشمند است که سرمايه گذاري بر روي منابع انساني و سرمايه هاي اجنماعي، حمل نقل و ارتباطات بر پايه فناوري اطلاعات و به منظور توسعه اقتصادي پايدار و کيفيت زندگي بهتر، به واسطه به کارگيري هوشمندانه منابع طبيعي در آن اتفاق بيفتد.

وي افزود: بيشتر شهر هاي دنيا براي استفاده حداکثري از پتانسيل هاي زندگي شهري، در حال برنامه ريزي جهت دست يابي به اهداف شهر هوشمند به عنوان شهري که بيشترين ميزان بازدهي را در حوزه زندگي شهري دارد هستند و براي دستيابي به اين هدف، شهرها نيازمند بسيج همه جانبه در عرصه هاي مختلف علمي و پژوهشي مي باشند. زيرا شهر الکترونيک ما را از دنياي يک بعدي شهر هاي سنتي و امروزي به دنياي دو بعدي هدايت مي کند که دستاورد فناوري هاي نوين اطلاعات و ارتباطات دنياي اينترنت است.

·         دسترسي راحت و سريع به خدمات در شهر هوشمند

اين عضو شوراي شهر و دانشجوي دکتراي برنامه ريزي شهري با بيان اين مطلب که شهر الکترونيک، يک شهر 24 ساعته است که امور شهري در تمام شبانه روز به صورت آنلاين در آن جريان دارد گفت: شهروندان مي توانند از طريق اينترنت و در هر زمان و مکان به اطلاعات و خدمات آموزشي، تفريحي، تجاري، اداري و بهداشتي مورد نياز خود دسترسي پيدا کنند. به اين ترتيب، وقتي بيشتر کارهاي روزمره را بتوان از طريق اينترنت و در منازل انجام داد، زندگي بسيار راحت تر  مي شود و رفت و آمد هاي شهري به حداقل مي رسد، تأثيرات مخرب وسايل نقليه بر محيط زيست کاهش مي يابد، محيطي زيباتر و طبيعي تر براي زندگي شهروندان ايجاد مي شود و استفاده از انرژي کاهش مي يابد.

وي در خصوص برنامه هايي که بايد در دستور کار مجموعه مديريت شهري قرار گيرد و تا تحقق شهر هوشمند تسريع شود گفت: مشکل عديده اي که لزوم توجه مديران شهري را به خود معطوف مي کند، مسائل زيرساختي است که جا دارد مديران شهري به اين امر به صورت جدي تر توجه کنند. زيرا به کار گيري ساز وکارهاي سخت افزاري شهر هوشمند در کشور هايي مانند ايران که شهرهاي آن بين مرحله گذار از الگوي سنتي به مدرن و فرامدرن سرگردان هستند، ضروري است. اما زمينه هاي موجود براي حرکت در اين مسير، نارسايي هاي زيادي داردکه بايد ضمن رسيدن به يک آگاهي درست از آن، راهکاريابي سنجيده اي پيگيري شود.

نخستين افزود: شهر هوشمند بيش از يک شهر ديجيتال است. به عبارت ديگر، شهري هوشمند است که قادر به پيوند سرمايه فيزيکي با سرمايه اجتماعي به منظور توسعه خدمات بهتر و ايجاد زيرساخت باشد. چنين شهري قادر به گرد آوردن فن آوري، اطلاعات و ديدگاه هاي سياسي بر حسب يک برنامه منسجم و بهبود خدمات شهري خواهد بود. اين تصور که ساخت شهرهاي هوشمند تنها نياز به سرمايه گذاري در حوزه IT دارد، اشتباه است زيرا آنچه شهرها نياز دارند، استفاده از IT به عنوان وسيله اي براي انتقال اهداف و مقاصد محلي و ملي است.

دانشجوي دکتراي برنامه ريزي شهري با بيان اين مطلب که محورهاي شهر هوشمند  شامل دولت، اقتصاد، محيط، مردم و زندگي هوشمند است گفت: براي رسيدن به مردم و زندگي هوشمند نيازمند توجه به نيازهاي مردم تحت تأثير منطقه جغرافيايي و سبک زندگي آنها خواهيم بود که در نقاط مختلف دنيا متفاوت است. بحث ديگر، توجه به ارائه آموزش هاي لازم در راستاي استفاده از تکنولوژي هاي ارائه شده به مردم مي باشد که اگر فرهنگ سازي در اين خصوص صورت نگيرد، تحقق شهر هوشمند با شکست مواجه خواهد شد.

·         لزوم مشارکت شهروندان در رسيدن به شهر هوشمند

وي ادامه داد: شهر هوشمند واقيعتي است که با توجه به گسترش روز افزون تکنولوژي اطلاعات در شهرها و در راستاي پاسخگويي به نيازهاي توسعه يافته شهروندان به اطلاعات روزمره بيشتر احساس مي شود. بنابراين شهروندان مخاطبان اصلي شهر هوشمند هستند و توجه به اعتمادسازي آنان و توجه به ذهنيتشان از شهر هوشمند، مهم ترين قسمت تحقق اين امر است. زيرا مردم در شهر هوشمند از آرامش حقيقي، زندگي عالي، امنيت اطلاعاتي بالا، مسئوليت پذيري در آينده شهر برخوردار و توليد و عرضه کننده خدمات در اين شهر هستند.

نخستين با بيان اين مطلب که بايد لزوم مشارکت شهروندان در راه رسيدن به شهر هوشمند، از ابتداي راه بروز نمايد و شهروندان قدم به قدم در اين مسير همراه با مديريت منسجم شهري پيش بروند گفت: در اين مسير، مباحث فرهنگ سازي و آموزشي لازم نيز به آنان ارائه مي شود تا در آينده، بتوانند به عنوان شهروندان شهر هوشمند به ارائه خدمات بپردازند.

وي در خاتمه گفت: از جمله موانعي که در برابر توسعه سيستم هاي هوشمند در شهر ها وجود دارد مي توان به عدم وجود تشکيلات منسجم، گران بودن سيستم هاي الکترونيک، کمبود نيروهاي متخصص و مراکز تحقيق و توسعه، عدم وجود قوانين مدرن در ارتباط با استفاده از سيستم الکترونيکي و فن آوري اطلاعات، محدوديت زيرساخت هاي مورد نياز به ويژه زيرساخت هاي الکترونيکي، کمبود آموزش و فرهنگ سازي و حاکميت سيستم سنتي و عدم وجود رقابت اشاره کرد.

پايان پيام/1185/بهمن93